درباره خودم

توجه کردم دیدم من کتابهایی رو میخونم یا به سمت کتابهایی میرم که نویسندگانش یا محتوای کتابش یه جدالی با اطراف و محیط خودش داره یعنی یه تضاد یه احساس بریدگی از بقیه

بهرحال دوستی نظری داد اون باعث شد ببینم که من واقعا ناخواسته به سمت کتابایی جذب میشم که:

مثلا کتاب"هرگزرهایم نکن" یه بدبینی نسبت به جامعه به آدم دست میده و حس ناامیدی هم

کتاب"شیطان و دوشیزه پریم" جدال بین خیر و شر! البته من این ایده که 5%جهان را خوب و5%جهان را بد و 90% باقی را حاصل از تفاوتها میدونه رو بیشتر میپسندم و باور دارم

کتاب"سینوهه" که یک فرعون زاده به اون همه بدبختی و...دچار میشه و...

و حتی "آدمک حصیری" هم خود داستان و هم نویسنده‌اش یه جورایی منتقد انقلاب فرانسه هستن